Picknick aan de beek

De onvoorstelbare rattenkoers van de mens naar luxe en consumptie bereikt stilaan de grenzen van de planeet. Overal wijkt onze omgeving voor de jacht op grondstoffen en energie.

In Belgenland leven de overheden boven hun stand, lenen zich onnozel en laten de volgende generaties opdraaien voor het wanbestuur van vandaag. We leven op de poef, zijn verslaafd aan auto's en vliegers, eten veel te veel vlees en overbevissen nog te vaak de Noordzee. Om al dat vee te kweken ruïneren we de natuur en haar cruciale biodiversiteit. Kijk simpelweg eens naar de biotische index van de waterlopen in West-Vlaanderen...

We vallen in herhaling: Onze voedselproductie hangt heel zwaar af van die biodiversiteit! Zonder bijen geen fruitkwekers.

Haben wir es nicht gewüsst?

Overbemeste maïsvelden vol sproeistoffen en chemie, massa's misbruikte dieren zonder waardig leven, een explosie van krachtige broeikasgassen zoals methaan, veel te veel mensen met hart - en vaatziekten die de kosten van de gezondheidszorg door het dak jagen, overal lawijt, CO2 en fijn stof door massaal vervoer in frigo-camions. Eén dagvlinder op drie in Vlaanderen is uitgestorven.

Meer moet dat niet zijn!

De bewoners van de steenwoestijn snakken naar wat rust en groen. Picknick aan de beek.

Naarmate meer delen van de planeet onleefbaar worden door droogte of overbevolking, neemt de migratie toe. Vlaanderen wordt nu al overspoeld door gelukzoekers uit het Oosten en het Zuiden. Steden en dorpen worden ontwricht op dergelijke voedingsbodem voor haat en nijd waar Nationalisme en racisme groeien als kool.

Raken we hier nog uit? Geven we op en proberen we nog enkele generaties te overleven voor we in miserie vergaan? Vegen we alles nog wat onder de mat? Kopen we tijd, wetende dat die er eigenlijk niet meer is? Heel leuk kinderen opvoeden met die gedachte.

Of gooien we het roer om en gaan we op zoek naar een beter leven mét de natuur?

Een voorbeeld: We eten minder vlees en geven een kwart van ons huidig landbouwoppervlak aan biologische landbouw, en een kwart aan projecten om de levensbelangrijke biodiversiteit te herstellen. De helft blijft in handen van de huidige landbouw, transities kunnen immers enkel stapsgewijs gebeuren. Halveer dus de veestapel, en maak wat overblijft heel high-tech en efficiënt (daar doen wij met ILVO onderzoek naar), zo heb je die maïswoestijnen niet allemaal meer nodig. De nieuwe gebieden zullen stapstenen zijn voor natuur in ons land. Overstromingsgebieden mogen terug overstromen. De achteruitgang zou stoppen.

Het zou er echt stukken beter aan toe gaan, wetende dat dit scenario haast geen actieve maatregelen vergt, enkel logisch nadenken over de noden van deze maar ook die van de komende generaties.